முதலாளித்துவத்தின் முதலீட்டுச் சிக்கல்

இன்று, உலக முதலாளித்துவம் தன் உத்வேகத்தை இழந்து மெல்ல மெல்லச் சாய்ந்து கொண்டிருக்கிறது. மூலதனத்தின் இயங்கு விதிகளை நெறிப்படுத்த வேண்டிய தலையாய தேவை இன்று எழுந்துள்ளது. இதன் வாயிலாக, அது சமூகத்தின் தேவைகளை செம்மையாகப் பூர்த்தி செய்வதுடன், அனைவரும் பலன் பெறும் வகையில்  வழிவகுக்கும்.

உலகம் எண்ணற்ற சவால்களை சமாளிக்கப் பெரும் போராட்டத்தை நடத்திவரும் இத்தருணத்தில், அண்டை நாடுகளுக்கு இடையேயும், ஏன் உலகளாவிய அளவிலும், பெரும் போர்களின் நிஜமான அபாயத்தை மக்கள் எதிர்கொள்கின்றனர். இந்தப் போர்கள் மனித குலத்திற்கும் இயற்கை வளங்களுக்கும் பெரும் நாசத்தை விளைவிக்கலாம். மேலும், நாம் வாழும் இவ்வுலகத்தையேகூட  நிர்மூலமாக்கவும் கூடும்.

ஒரே நேரத்தில் பல்கிப் பெருகிவரும் இந்தத் தீவிரமான சவால்களின் மூல காரணத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு , அனைத்திற்கும் அடிநாதமான பொதுக் காரணியை நாம் நுணுகி ஆராய்வது அவசியமாகிறது.இதற்குப் பிரதானமான காரணங்களில்  ஒன்று, இன்றைய உலகில் கோலோச்சும் முதலாளித்துவ பொருளாதாரக் கட்டமைப்பானது, தனது பழைய பொலிவையும், ஆக்கத்திறனையும் முற்றிலுமாய் இழந்து, தன் இயல்பு குலைந்து நிற்கிறதுதான்.

கடந்த காலங்களில் , வணிக நிறுவனங்கள் பெரும்பாலும் புதியனவற்றையும், மேம்பட்ட பொருட்களையும் உற்பத்தி செய்வதன்  வாயிலாகவே பெரும் இலாபங்களை ஈட்டின.ஆனால் இன்று, அவை உடைமைகளைத் தனதாக்கிக்கொள்வதன் வழியும், அதற்கு அரசாங்கங்களைத் தங்கள் அதிகாரத்திற்கு அடிபணியச் செய்வதன் வாயிலாகவும், பெருமளவு நிதியை குவிக்கின்றன. இதன் நேரடிப் பிரதிபலிப்பாய், கட்டிடங்கள், இயந்திரங்கள் போன்ற உற்பத்திக்குத் துணைபுரியும் நீண்டகாலச் உற்பத்தி சாதனங்கள் (அதாவது, நிலையான மூலதன முதலீடு) மீதான செலவினங்கள் பெருகாமல் முடங்கிப்போயுள்ளன. உலகெங்கும் பல பகுதிகளில், அவை வீழ்ச்சியையும் கண்டு வருகின்றன.1 முதலாளித்துவம் மேலும் விரிவடைய வழிகளற்றுப் போனதால், மீண்டும் போர் ஓர் ஆயுதமாகப் பயன்பாட்டுக்கு வந்துள்ளது — உற்பத்தி பொருட்களை அழித்தொழிப்பதற்கும், இலாபங்களுக்கான புதிய வாய்ப்புகளைப் படைக்கவும் ஓர் வழிமுறையாக உருவெடுத்துள்ளது.

முதலீட்டின் தேக்கம், வளர்ச்சியின் சுணக்கம்

முதலாளித்துவம் தனது ஓட்டத்தை இழந்து, தேங்கி நிற்கிறது என்பதை எவ்வாறு அறிவது? ஏனென்றால், முதலீட்டின் பற்றாக்குறை, வளர்ச்சியின் மந்தம், அதற்கும் மேலாக, வளர்ச்சி தரும் பயன்கள் மிகவும் சமமற்ற முறையில் பங்கிடப்படுவதை நாம் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்.

ஒரு நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் எவ்வளவு உற்பத்தி செய்யப்பட்டு, எவ்வளவு விற்கப்படுகிறது என்பதைக் கணக்கிட, பொருளாதார வல்லுநர்கள் பெரும்பாலும் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி (GDP) எனும் அளவுகோலைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.ஆயினும், உண்மையான முன்னேற்றத்தை அளவிடுவதற்கு GDP ஒரு சிறந்த அளவுகோல் ஆகாது. ஏனெனில், ஆயுதங்கள் போன்ற சமூகத்திற்குத் தீங்கு விளைவிக்கும் உற்பத்திகளையும் இது கணக்கில் கொள்கிறது; அதே சமயம், குடும்பத்தைப் பராமரிப்பது போன்ற, சமுதாயத்திற்கு நன்மை பயக்கும், ஆனால் ஊதியம் பெறாத சேவைகளை இது புறந்தள்ளிவிடுகிறது. இருப்பினும், முதலாளித்துவத்தின் தலையாய இலக்கே GDP-ஐ அதிகரிப்பதுதான் என்ற காரணத்தினால் GDP பரவலாகப் பயன்பாட்டில் இருக்கிறது   — முதலாளித்துவமானது செல்வப் பெருக்கத்தையே அனைத்திற்கும் மேலாகப் போற்றி வணங்குகிறது. மேலும், வளர்ச்சி என்பது முதலீட்டையே அடியொட்டி நிகழ்கிறது.

முதலீட்டின் வழியே இடைவிடாத வளர்ச்சியை அடைவதுதான் முதலாளித்துவத்தின் தலையாய அம்சம். வெறும் நிதிப் பரிவர்த்தனைகளோ அல்லது பங்குச் சந்தை வர்த்தகமோ அல்ல, மாறாக, நிலையான மூலதன முதலீடே உண்மையான வளர்ச்சிக்கு அடிநாதம்.உண்மையான முன்னேற்றம் என்பது, இயந்திரங்கள், கட்டிடங்கள், தொழிற்சாலைகள் போன்ற உற்பத்திச் சாதனங்களிலும், பொருட்கள் அல்லது சேவைகளை உருவாக்கும் பிற கருவிகளிலும் பணம் முதலீடு செய்யப்படும்போது மட்டுமே சாத்தியமாகும்.

முதலாளித்துவம் தனக்கே உரிய அளவுகோல்களின்படி எவ்வாறு செழித்து வளர்கிறது என்பதை மதிப்பிடுவதற்கு – அவ்வளவுகோல்கள் சமூக நலனை எந்நாளும் முழுமையாகப் பூர்த்தி செய்யாவிடினும் – காலப்போக்கில் நிலையான முதலீட்டில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்களை நாம் கூர்ந்து நோக்குவது அவசியமாகும்.

1980 ஆம் ஆண்டு முதல் தற்போதைய காலம் வரையிலான உலகளாவிய நிலையான முதலீட்டைக் காட்டும் வரைபடத்தின்படி, பல பகுதிகளில் முதலீடு மந்தமடைந்திருப்பதையும், குறிப்பாக 2008ஆம் ஆண்டின் உலகளாவிய பொருளாதார  நெருக்கடிக்குப் பிறகு அதன் வளர்ச்சி முழுவதுமாக நின்றுவிட்டதையும் மிகத் தெளிவாகப் புலப்படுத்துகிறது. உலக வங்கியிடமிருந்து பெறப்பட்ட இப்புள்ளிவிவரங்கள், சில மதிப்பீடுகளைக் கொண்டிருந்தபோதிலும், பொதுவான போக்கின் தெளிவான சித்திரத்தை தெளிவாக வழங்குகின்றன.

இரு வேறுபட்ட போக்குகள்: செல்வந்த நாடுகள் எதிராக    வறிய நாடுகள்

ஆயினும், நாம் இன்னும் கூர்ந்து நோக்குகையில், இருவேறுபட்ட சித்திரங்கள் நமக்குத் தெளிவாகப் புலப்படுகின்றன. ஒரு வரைபடம், உயர் வருவாய் கொண்ட (பணக்கார) நாடுகளில் முதலீட்டு விகிதங்கள் வீழ்ச்சியடைந்திருப்பதைக் காட்டுகிறது. மாறாக, குறைந்த மற்றும் நடுத்தர வருவாய் கொண்ட நாடுகள், 1990களின் நடுப்பகுதியிலிருந்து ஏறத்தாழ 2018 வரை தங்கள் முதலீட்டை கணிசமாகப் பெருக்கிக்கொண்டன. அதன் பின்னர், அவற்றின் முதலீட்டு வளர்ச்சியும் மெல்ல மெல்ல மந்தநிலையைத் தழுவியது.

செல்வம் கொழிக்கும் நாடுகள் ஒட்டுமொத்தமாக இன்னும் பெரும் நிதிவளத்தைத் தம்மிடம் கொண்டிருந்தாலும், இந்த மாபெரும் மாற்றம், புதிய முதலீடுகளுக்கான உந்துவிசை, உலகின் 85% மக்கள் வசிக்கும் வளரும் மற்றும் நடுத்தர வருவாய் நாடுகளின் பக்கம் திரும்பியுள்ளதையே பறைசாற்றுகிறது. இது ஒரு நல்வாய்ப்பாகவே தென்படுகிறது; ஏனெனில், பெரும்பான்மையான மக்கள் வாழும் பகுதிகளில் முதலீடு பெருகினால், அதன் பயன்கள் பரவலாகப் பலரையும் சென்றடையக்கூடும்.

சீனா: ஒரு தனிச்சிறப்புமிக்க நிலை.

ஆயினும், இந்த முதலீட்டுப் பெருக்கத்தின் பெரும்  பங்கு ஒரே ஒரு நாடான சீனாவிலேயே குடிகொண்டுள்ளது. மேலும், சீனாவின் பொருளாதாரக் கட்டமைப்பு, உலகெங்கிலும் பரவலாகக் கடைபிடிக்கப்படும் முதலாளித்துவக் கோட்பாடுகளிலிருந்து முற்றிலுமாக வேறுபட்டது.

அமெரிக்கா, ஐரோப்பிய ஒன்றியம் மற்றும் சீனா ஆகியவற்றுக்கு இடையிலான ஒரு ஒப்பீட்டு வரைபடம் பகிரங்கப்படுத்துவதாவது: அமெரிக்காவும் ஐரோப்பிய ஒன்றியமும் குறைந்த மற்றும் சீரான முதலீட்டு நிலைகளையே கொண்டிருந்தன; இவை சமீபகாலமாகச் சரிவைக் காணத் தொடங்கியுள்ளன. ஆனால் சீனா, 1990களின் மத்திய காலம் முதல் 2010 வரை முதலீட்டில் அபரிமிதமான வளர்ச்சியைக் கண்டது. அதன் பின்னர் சற்றே குறைந்த போதிலும் — இப்போதும் அதன் உச்ச நிலையிலேயே நிலைபெற்றுள்ளது.

சீனா, வழக்கமான  சுதந்திரச் சந்தைப் பொருளாதாரத்தின் விதிகளைப் பின்பற்றுவதில்லை என்பதால், உலக அரங்கில் தனித்து நிற்கிறது. மாறாக, அங்கு அரசாங்கத்தின் கரம் ஓங்கியுள்ளது; பிற நாடுகள் எவரும் மேற்கொள்ளாத வகையில், அதன் அமைப்பு பெரும் வணிக நிறுவனங்களை அசைக்க முடியாத பிடிக்குள் வைத்திருக்கிறது. அரசின் நேரடி நெறிப்படுத்தலைக் கொண்ட இத்தகைய பொருளாதார மாதிரி, மற்ற நாடுகளைக் காட்டிலும் சீனா முதலீட்டின் பெருக்கத்தை விரைவாக எட்ட வழிவகுத்தது.

ஆகவே, சீனா தனது மூலதனத்தைப் பக்குவமாய் நெறிப்படுத்தியதன் மூலமே, முதலீட்டை அதிகரிப்பதில் கணிசமான வெற்றி கண்டது என்பது எழில்படப் புலனாகிறது. உலகின் பெரும்பான்மையான நாடுகளில், பெரும் வணிக நிறுவனங்களும் பன்னாட்டு நிறுவனங்களும் கொடி கட்டிப் பறப்பதனால், அவற்றுக்குச் சரியான விதிமுறைகளை உருவாக்க அரசாங்கங்கள் போதிய அக்கறை செலுத்துவதில்லை.

மண்டலரீதியான வேறுபாடுகள்

மற்றொரு வரைபடம், லத்தீன் அமெரிக்கா மற்றும் கரீபியன், மத்திய கிழக்கு மற்றும் வட ஆப்பிரிக்கா (MENA), சப்-சஹாரன் ஆப்பிரிக்கா, மற்றும் தெற்காசியா ஆகிய உலகின் பல்வேறு மண்டலங்களில் நிலவும் திடமான முதலீட்டு அளவீடுகளைத் தெளிவாகக் காட்சிப்படுத்துகிறது.

லத்தீன் அமெரிக்காவில், முதலீடுகள் சரிந்து அதலபாதாளத்திற்கு சென்றுள்ளது — அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பிய ஒன்றியத்தைக் காட்டிலும் இச்சரிவு பல மடங்கு தீவிரமாக இருந்தது. மத்திய கிழக்கு மற்றும் வட ஆப்பிரிக்கப் பகுதிகளிலும் (MENA), சஹாரா துணை-ஆப்பிரிக்க நாடுகளிலும், முதலீட்டின் போக்கு எந்தவித முன்னேற்றத்தையும் எட்டாமல், தொடர்ந்து தேக்கநிலையிலேயே நீடித்தது. தெற்காசியாவிலோ (குறிப்பாக இந்தியாவின் வலுவான பங்களிப்பால்), 2000ஆம் ஆண்டு வாக்கில் முதலீடு துரிதமான வளர்ச்சியைப் பதிவு செய்தது. ஆனால், 2008ஆம் ஆண்டின் நிதி நெருக்கடிக்குப் பிறகு, அது மீண்டும் சரிவடையத் தொடங்கியது.

முதலாளித்துவம் என்பது தானாகவே வளர்ச்சிக்கும் அல்லது கூடுதல் முதலீட்டிற்கும் வித்திட்டுவிடுவதில்லை என்பதை இது தெளிவாக உணர்த்துகிறது. உண்மையில், அரசாங்கங்கள் மூலதனத்தை முறைப்படி கட்டுப்படுத்தி, சரியான திசையில் வழிநடத்தாத வரை, இந்த அமைப்பு முறை  குறிப்பிடத்தக்க முன்னேற்றத்தை எட்டிவிடாது. சமீபகாலப் பத்தாண்டுகளில், 'கட்டுப்பாடுகளை நீக்குதல்' (விதிமுறைகளைத் தளர்த்துதல்) என்னும் கோட்பாடு, பெரிய வணிக நிறுவனங்களுக்குப் பெருமளவில் சாதகமாகவே அமைந்தது. எஞ்சியிருக்கும் விதிமுறைகளும்கூட, பெரும்பாலும் அவற்றின் நலன்களைப் பாதுகாக்கும் வகையிலேயே வகுக்கப்பட்டுள்ளன.

அதிக அதிகாரமும் , மிகக்குறைவான  முன்னேற்றமும் .

இது வரம்பு கடந்த அதிகாரத்தைக் குவித்து வைத்துள்ள மாபெரும் வணிக நிறுவனங்களை உருவாக்கியுள்ளது. ஆனால், இவ்வளவு பரந்த அதிகாரத்தைக் கொண்டிருந்தபோதிலும், அவை துடிப்புடன் இயங்குபவையாகவோ, அல்லது புத்தாக்க  மிக்க புதியனவற்றை உருவாக்கும் ஆற்றல் கொண்டவையாகவோ இல்லை. உண்மையில், அவற்றின் பிரம்மாண்டமான அளவும், அளப்பரிய செல்வாக்கும் அவற்றின் வேகத்தைக் குறைப்பதுடன் மட்டுமல்லாமல், சமூகத்திற்குப் பெரும் தீங்கு விளைவிப்பவையாகவும் உருமாறிவிடுகின்றன.

அரசுகளும் மக்களும் செய்ய வேண்டியவை என்ன? இதற்கான விடை மிகத் தெளிவானது: அவர்கள் தலையிட்டு, மூலதனத்தின் போக்கை நெறிப்படுத்த வேண்டும். வணிக நிறுவனங்களும் மூலதனமும் ஒரு சிலரின் இலாப நோக்கத்தை மட்டுமே முன்னிறுத்தாமல், பொது நன்மை தழைக்கும் வண்ணம் வழிநடத்தப்பட வேண்டும். இது நிகழாவிட்டால், அதன் விளைவு மெதுவான வளர்ச்சியையும், பெருகிவரும் சமத்துவமின்மையையும் மட்டுமல்லாமல், சமூக அமைப்பிற்கும், சுற்றுச்சூழலுக்கும் , ஏன், உயிர் வாழ்விற்கும் கூட ஈடு செய்ய முடியாத அழிவை விளைவிக்கும்.

(சி.பி. சந்திரசேகர், ஜெயதி கோஷ்)

- செந்தாரகை (தமிழில்)

மூலக்கட்டுரை:  https://www.thehindubusinessline.com/opinion/capitalisms-investment-blues/article69728809.ece

Disclaimer: இந்தப் பகுதி கட்டுரையாளரின் பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. செய்திக்காகவும் விவாதத்திற்காகவும் இந்த தளத்தில் வெளியிடுகிறோம் – செந்தளம் செய்திப் பிரிவு