இந்தியாவில் கடுமையான வனச்சட்டங்கள் இருந்தபோதும், வனத்தில் பட்டா இல்லாத சுமார் மூன்று லட்சம் மக்களை வெளியேற்ற அனுமதித்துள்ளது நீதிமன்றம். நாகரீக? மனிதனுக்கும் வனத்திற்குமான பந்தம் அறுந்து பல்லாண்டுகளாகி விட்டது. தலைமுறை தலைமுறையாக காட்டுக்குளே வாழும் பழங்குடிமக்களையும் நம்மைப்போலவே மாற்றி வருகிறோம். ஏறத்தாள இம்மக்களும் மாறிவிட்டார்கள். இந்நிலையில் அவர்களை அப்புற்பபடுத்த வேண்டிய அவசியத்தேவை என்ன? என, கேள்வி எழுப்பும் சுற்றுச்சூழல் ஆர்வளர்கள், 'பிரிட்டீஷார் கொண்டு வந்த வனச்சட்டம் இந்திய சுதந்திர எழுச்சியை ஒடுக்கவே' என்ற அவர்களின் வாதம் நம்மை கூர்ந்து கவனப்பட வைத்தது. 

'மலையை அண்டி வாழனும், இல்லை ஆற்றை அண்டி வாழனும் என்ற பழமொழிக்கேற்ப நீரினை மேலாண்மை செய்த மனிதன் சமவெளியில் வேளாண்மை செய்தாலும், காடுகளைச் சார்ந்தே அவனது வாழ்வியல் அமைந்தது. இதனால் என்னவோ இவன் தோற்றுவித்த அரசுகள் அண்மைக்காலம் வரை மலைஓரத்திலே அமைந்திருந்தது. 

உணவான பூண்டு, மிளகு, கறிவேப்பிலை, புளி, பட்டை, இந்துப்பு, அவ்வப்போது வேட்டை (not poaching, hunting), கல்மணிகள் (precious stone), உயிரைக் காக்கும் மூலிகைகள், சித்த வைத்திய மருந்துகள், வீடுகட்ட வேளாண்மை கருவிகள் செய்திடத் தேவையான மரம், இவை அனைத்தும் வனத்துலிருந்தே கிடைத்தால் வனம் சார்ந்த வாழ்வு தவிர்க்க முடியாததாக இருந்தது. இந்த ஒட்டுறவு வாழ்வு பிரிட்டீஷார் கொண்டு வந்த வனச்சட்டத்தால் முறியத்துவங்கி படிப்படியாக வனத்திற்கும் நமக்குமாக உறவு ஈக்கோ டூரிசமான மாறிவிட்டது.    

''கிழக்கு இந்தியக் கம்பெனி, பிரிட்டீஷ் அரசாக பரிணாமம்  அடைந்தவுடன், திருட்டு கொள்ளைகளைத் தடுக்க பழங்குடிகள் குற்ற தடுப்புச் சட்டம் (Criminal Tribes Act), சட்டத்தை 1881ல் கொண்டு வந்த கையோடு வனச்சட்டத்தைக் கொண்டு வந்தனர். இந்தச்சட்டத்தைப் பொத்தாம் பொதுவாக பார்த்தால் வனத்தைக் காக்கப் பயன்பட்டதாகவே புலப்படும்'' எனச்சொல்லுபவர்கள் ,

பிரிட்டீஷார் இந்தியா முழுவதையும் ஆள்கையை விரிவுபடுத்திய போது பல சுதேசி மன்னர்கள்  எதிர்த்துப் போரிட்டனர். இவர்களை ஒடுக்கப் பெரும்படையுடன் இந்தியா முழுவதும் பயணித்த கேப்டன் வில்லியம் லீமேன் தனது நாள்குறிப்பில் எழுதியதை இங்கிலாந்து அரசுக்கு அனுப்பி வைத்தார். 'கம்பெனி படைகளை எதிர்த்துப் போரிடும் இந்திய மன்னர்களின் படைகள், நம்படைகளை தாக்கி விட்டு காட்டுக்குள் மறைந்து கொள்கிறார்கள். அவர்களது படைகளுக்கு உதவியாக தக்கர், பண்டரக்கர் என்ற பெயரில் இயங்கும் படையினர் கொரில்லா வீரர்களாக இருக்கிறார்கள். இவர்கள் காட்டுக்குள் பதுங்கி தனி அரசாகவே செயல்படுகிறார்கள். இவர்களே அபினி விற்பபதும் உப்பு கடத்துபவர்களாகவும் இருக்கிறார்கள். கொள்ளைக்கூட்டமாக செயல்படும் இவர்கள், தங்களது எல்லையில் உள்ள மன்னர்களுக்கு தங்கள் கொள்ளையிடுவதில் பங்கு கொடுக்கிறார்கள். இதனால் மன்னர்களின் அனுசரனை இவர்களுக்கு உண்டு. காடுகளின் போக்கினை அறிந்து வைத்திருக்கும் இப்படையினருடன் போரிடுவதால் நமது படைகள் உயிர் இழைப்பும், மனவலிமையும் இழந்து வருகிறது' 

'காட்டுக்குள் வேட்டையாடும் இந்தப்படைகள் விலங்குகளிடமிருந்து தங்களைக் காப்பதும் அந்த விலங்கினைத் தாக்கிக் கொல்வதன் மூலம் மூர்க்கத்தனத்தை பெறுகிறார்கள். வேட்டையாடுவதற்கு செல்லும் குழுவினர் படைப்பிரிவு போல் ஒரு தலைவனுக்கு கீழ் செயல்படும் கூட்டு குழுபோல் செயல்படுகிறார்கள். இப்படி வேட்டையாடும் கூட்டமே சுதேசி மன்னர்களின் படை. இவர்களோடு நாம் போரிடுவதை விட, காடுகளிலிருந்து இந்த மக்களைப் பிரித்தால் போதுமானது. ஆனால் இந்தியர்கள் வேட்டைத் தர்மத்தின்படி விலங்குகளை வேட்டையாடுவார்கள். இனப்பெருக்கத்திற்காக மட்டும் கருங்காட்டுக்குள் புகுந்திடும் விலங்குகளையோ, அதே போல் ஆண் விலங்கவோ, சினையாக உள்ள விலங்கிகைவோ, குட்டி விலங்குகளை வேட்டுயாடமாட்டார்கள். குருவிக்கூடுகளைக்கூட இவர்கள் கலைப்பதில்லை' எனக் குறிப்பிட்டு அறிக்கை அனுப்பினார். இதனை முழுமையாக உள்வாங்கிய பிரிட்டீஷார் வனச்சட்டத்தைக் கொண்டு வந்தனர் .

பிரிட்டீஷார் படிப்படியாக இந்தியா முழுவதும் தன்னை நிலைநிறுத்தினார்கள். தக்கர் பண்டரப்படைகளை கைது செய்து இவர்கள் கொள்ளையில் பங்கு வாங்கிய மன்னர்களை சிறையில் அடைத்தார்கள். இதனால் மன்னர்கள் வசமிருந்த படை, நீதி  அதிகாரங்கள் பிரிட்டீஷார் கைக்குமாறியது. பாண்டிய, சோழ, விஜயநகர, நாயக்கர் ஆட்சியில் மலையொட்டியுள்ள ஓரக்காடுகளை மக்கள் தொகைப்பெருக்கத்திற்கேற்ப காடுகள் அழிக்கப்பட்டது வரலாறு. அப்போது புலி சிறுத்தை போன்ற விலங்குகள் தாக்கி இறந்த வீரர்களுக்கு நடுகற்கள் நட்டார்கள். ஆனால் வனசட்டம் கொண்டு வந்த பிரிட்டீஷார் காடுகளின் போக்கையும் அதன் வளத்தையும் கணக்கிடவும், தங்களது இரத்த வெறியை குறையாமல் பாதுக்காக்க எதற்காக புலி, சிறுத்தை, சிங்கம் போன்ற விலங்கினங்களை வேட்டையாடி அவை உயிர் பிரிவதை இரசித்தனர்'' என விரிவாக விவாதிக்கிறார்கள். 

பழனி மலை பழக்குடிகள் நூலாசிரியர் கொடைக்கானல் மைக்கேல், பாறை, குன்று, புல்வெளி, கட்டாந்தரை மணல், மண் இவைகளெல்லாம் சேர்ந்த வனத்தை கருங்காடு (score zone) ஓரக்காடு (territorial zone), தரைக்காடு (buffer zone) என வகைப்படுத்தியுள்ளார்கள் பழங்குடிமக்கள். மக்களின் உணவு, மருத்துவம், போர்ப்பயிற்ச்சி என வாழ்க்கையின் அங்கமாக இருந்த வனம், கடைசியாக விறகிற்காக மட்டும் மக்களோடு உறவாடியது. அதுவும் கேஸ் சிலிண்டர் வரவால் கடைசியாக இருந்த ஒட்டுறவும் முறித்துபோனது.  தனிமனிதனோ, அல்லது குழுவோ வனத்தை அழித்திட முடியாது என்பதை 'மனித சக்தி' அறிந்தவர்கள் ஒப்புகொண்டது. கூப்' என்ற பெயரில் காடுகளை அழித்த கருகாங்காடுகளில் தேயிலை, காபி பயிரிட்டதே வன அழிப்பு என்பதை சுற்றுச்சூழலை உண்ணிப்பாகக் கவனிப்பவர்கள் தற்போது பேசி வருவது வரவேற்கத்தக்கது.  

சிறுமுகை ஆற்றங்கரையில் துவக்கப்பட்ட செயற்கைப்பட்டு (ரேயான்) உற்பத்தி செய்திடும் ஆலைக்கு கொடைக்கானல், நிலகிரி மலையில் வாட்டில், யூக்லிப்டஸ், பைன், சைப்ரஸ் மரங்களை நடவு செய்திட 1972ல் மத்திய அரசு அனுமதித்தது. இந்த ஆலை நிறுவனம் ஹெலிகாப்டர் மூலம் வனத்தில் இந்த விதைகளைத் தூவியது. இந்த மரங்களின் விதைகள் காற்றில் பரவும் தன்மை கொண்டதால், வனம் முழுக்க பரவியது. சுற்றுச்சூழல் மாசு காரணத்தால் இந்த ஆலை 1996ல் மூடப்பட்டது. 1960ல் கொடைக்கானல் வனத்தின் எடுத்த சர்வேயில் 930 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவில் இருந்த புல்வெளி 2014ல் 300 சதுர கிலோமீட்டரானது. உலகின் முதன்மை உயிர்சூழல் மண்டலம் என ஐ.நா மன்றத்தால் அறிவிக்கப்பட்ட நீலகிரியில் 29875 ஏக்கரில் இருந்த புல்வெளி, 4700 ஏக்கராகக் குறைந்தது. இதற்கான காரணத்தை ஆய்வு செய்த போது இந்த மரங்களால் தான் புல்வெளிகள் குறைந்தன என கண்டறிந்தோம். இது குறித்து நாங்கள் தொடுத்த வழக்கில் இம்மரங்களை அப்புறப்படுத்த உயர்நீதிமன்ற மதுரைக்கிளை உத்தரவிட்டுள்ளது. 

வனத்திற்குள் ஈரத்தன்மையை காக்கும் காரணிகளில் புற்களுக்கு அடுத்து மூங்கில்களுக்கு உண்டு. மூங்கில் புல் வகையைச் சேர்ந்தது. இதன் வேர்களில் உள்ள நூற்றுக்கணக்கான முண்டுகள் மழை நீரினைச் சேமித்து வைத்து, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கசியவிட்டு ஆண்டுமுழுவதும் ஓடைகளின் ஈரப்பதத்தை தக்கவைக்கும் காரணிகளில் மூங்கிலின் பங்கு முக்கியமானது. இவை நாற்பது ஆண்டிற்கு ஒரு முறை பூக்கும். பூத்து விட்டால் செத்து விடும் தன்மை கொண்டது. இதனால் காட்டுக்குள் வாழும் பழங்குடியினர் மூங்கில் வயதை கண்டறிந்து வெட்டிவிடுவார்கள், மழைகாலத்தில் தளைத்து விடும். இப்படி தளைக்கும் மூங்கில் குருத்துகளே யானைகளுக்கு தீவனம்.  வனத்துக்குள் வாழும் பழங்குடி மக்களிடம் மூங்கிலை வெட்டக்கூடாது என கடந்த 22 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே அரசு உத்தரவிட்டுள்ளது. வனத்துறையினர் மூங்கிலை நடவு செய்தாலும், அதனை வெட்டி விடுவதில்லை. இதனால் மூங்கில்கள் பூத்து செத்து வருகிறது.  

வனத்தின்னுள்ள பொக்குப்பாறைகள் நிறைந்த பகுதியை 'வர' என்பார்கள். இந்த வரைகளிலே தண்டு பெரிதாக உள்ள கச்சாரம்புல், மஞ்சம்புல், கொண்டப்புல் முளைக்கும். கச்சாரம்புல் இனத்திலிருந்து கலப்புச் செய்து கரும்பு கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. இந்தப்புல் வகைகள் வேர் வரைகளின் இடுக்குகளில் ஆழமாக ஊடுறுவிப் பரவிடும். வனத்தில் முளைக்கும் புற்களை ஓராண்டு, ஈராண்டு, பல்லாண்டுத்  தாவரம் என வகைப்படும். மஞ்சம்புல், கொண்டப்புல், கச்சாரம் புற்கள் பல்லாண்டு தாவரம். இவை வாழை, கரும்பு போல் வேர்முண்டுகளிலிருந்தே இனவிருத்தி செய்கிறது. மூங்கில் போல் வேர்முண்டுகள் நீரினை சேமித்தும் வைக்கும் இப்புற்கள், பொக்குபாறைகளை மண்ணாக மாற்றும் திறன் கொண்டது. இந்தப்புல்லினைக் கோடை பிறக்கும் முன் தீவைக்க வைக்கவில்லையென்றால் மூங்கில் போல் பூத்தவுடன் செத்துவிடும். சிறிய பறைவைகள் ஜனவரி, பிப்பரவரி மாதங்களில் இனப்பெருக்கத்திற்காக கூடுகட்டி முட்டையிட்டு குஞ்சு பொறிக்க ஏதுவான குளிச்சி, இதமான வெப்பம் இந்தப்புற்களின் தூர்களில் இருப்பதால் இங்கு மட்டுமே கூடுகட்டும். பெரும்பாலான காட்டு விலங்குகளுக்கு இப்புல்லே தீவனம். புலி, சிறுத்தைகளுக்கு செரிமானக்கோளாறு ஏற்பட்டால் இந்தப்புல்லினை சாப்பிடும். இதனால் பழங்குடி மக்கள் இந்தப்புற்கள் மீது தீ வைப்பது விலங்கினங்களின் நன்மைக்காகவே, என்பதை பழங்குடி மக்கள் அறிந்து வைத்துள்ளனர். 

புல்வெளிகள் இழப்பால் வனத்தின் நீர் பிடிப்பு தன்மை இழந்து விட்டது. ஆண்டுமுழுவதும் சீராக நீர் வழிந்தோட வேண்டிய ஓடைகளில் மழைக்காலத்தில் வெள்ளமாக வருவதால் அணைகளை மட்டுமே நீர் சேமிப்பு நிலையமாக உள்ளது. இதனால் குடிநீர் பிரச்சனை எழுகிறது. வனவிலங்கள் உணவுக்காக வனத்தை விட்டு குடியிருப்புக்குள் வருகிறது. 

மன்னர் ஆட்சியின் போதே மக்களிடமிருந்த வன அறிவை பிரிட்டீஷார் அப்புறப்படுத்தி விட்டனர்.  இவர்கள் கைவைக்காத இடம் பழங்குடி மக்கள் மட்டுமே. இவர்களிடம் மட்டுமே வனம் சார்ந்த அறிவு மிச்சம் மீதம் உள்ளது. உணவுக்காக வேட்டையாடும் தலைமுறை, மரம் வெட்டி தலைசுமையாக கடத்தும் பலம் பொருந்திய மனிதனோ, அடுப்பு எரிக்க சுள்ளி எடுக்கும் தேவையோ இல்லை. பழங்குடி மக்கள் யானைகளை தெய்வமாகவே வழிபடுபவர்கள். இவர்களிடம் நுகர்வு கலாச்சாரம் இன்னும் நெருங்கவே இல்லை. வனத்தில் என்ன வகை மரம், என்ன வகை செடி எங்கு முளைக்கும். அதன் பயன்பாடு என்ன. எந்த மரம் அழிந்தால் எந்த விலங்கு இடம்பெயரும், எந்த பூச்சி சாகும். இந்தப்பூச்சி செத்தால், எந்தப் பறவை உணவு இன்றி இடமாறும் என உயிர் சங்கிலியை தெளிவாக அறிந்து, இவர்கள் இடத்தை மாற்றும் அறிவைப் பெற்றவர்கள். இவர்களிடம் உள்ள அறிவை நாம் பெற்றிட வனத்திற்குள்தான் அவர்கள் இருக்கவேண்டும். வனம் என்பது ஒரு நாட்டுக்கு சொந்தமானதில்லை அது ஒட்டுமொத்த பூவுலககிற்கு சொந்தமானது. வனத்தை காக்க, நாகரீக? மக்களான நம்மிடம் புகுந்துள்ள நுகர்வு கலாச்சாரத்தை அப்புறப்படுத்தினால் இயற்கை இயற்கையாகவே இருக்கும். காட்டுக்குள் இறக்கும் விலங்குகளை மருத்துவக் கூராய்வு செய்து அதன் தோல்களைக்கூட பயன்படுத்தக்கூடாது. உதிர்ந்து முளைக்கும் மான்கொம்பினை வைத்திருக்கூடாது போன்ற சட்டங்கள் குறித்து ஒரு நூற்றாண்டாக கேள்வியே எழவில்லை என்பதே நமது கேள்வியாக உள்ளது. இந்தநிலையில் புதுச்சட்டங்கள் யாருக்கானது'' என வினா எழுப்புகிறார் மைக்கேல்.

......காடு..., மனிதன் அறிவை வளர்க்கும் 

காடு உயிர்களைக் கட்டி காக்கும், 

காடு மனித இனத்தை உருவாக்கும்,

என்ற ஈழக் கவிதை வரிகளில் 

ஒற்றையாளாக காட்டுக்குள் சென்றவன் ஒரு படையுடன் வந்தான் என்ற வரிகளை மனதில் வைத்து நீதிமன்ற உத்தவிட்டுள்ளதோ என்று நினைக்கத்தோன்றுகிறது.

- muthunagu nagu

(முகநூலில்)

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02geAVjJg7DgZnXYNX1rosWU1vXz4kQ6NfNsVtM7p94feG1GDCAE2WH4ghZikgp8vKl&id=100002104018789&sfnsn=wiwspwa&mibextid=RUbZ1f

இந்து தமிழ் நாளிழதலில் (11.07.2019) வெளியான எனது கட்டுரை வனமும், வனச்சட்டமும் யாருக்கானது ?

=============================================

Disclaimer: இந்த பகுதி கட்டுரையாளரின் பார்வையை வெளிப்படுத்துகிறது. செய்திக்காகவும் விவாதத்திற்காகவும் இந்த தளத்தில் வெளியிடுகிறோம் – செந்தளம் செய்திப் பிரிவு